az kaldı babamız geliyor,kapı her caldıgında daddy diye kosuyor oglum
her soyleneni tekrarlıyor artık,1 den 5 e turkce sayabiliyor,ingilizcesini biraz karıstırıyor ama,nine ten diye baslayıp sonra da two evimiz diye bana her 2 ulkede,sehirde yasadıgını anladıgını soyleyebiliyor.
bu grip salgınından ben de nasibimi aldım ,yataga dustum.ogluma bakamayınca da anneanneye yollamak zorunda kaldım.Bu 2. gecesi ,yarın gidip alıcam artık.Her telefon konusmamızda hungur hungur aglasam da hastalık bir yana dinlenmem gerekiyormus.Yaklasık 22 aydır ,dogumdan beri ne bakıcı ne anneanne ne babaanne ne de surekli baba var yanımızda.Hepsi fazlasıyla mesgul,baska ugrasları var ya da cok uzaklardalar.Allah bizi hic ayırmasın ama 22 ayı 7/24 le carparsam ortaya cıkan tabloda neden bu kadar yoruldugum ortaya cıkıyor.Bu yorgunluk ruh halime yansıyor,tavırlarıma,sonra tahammulsuz bagıran bir anne oluyorum, cocugumun psikolojisini etkiliyorum ve vicdan azabıyla yasıyorum.Bu kısır dongu boyle surup gidiyor iste :(

onu egitmek,eglendirmek konusunda kendimi hep eksik hissediyorum.
ama yine de sunları yaptık son zamanlarda
bugs bunny'e gitmeyi ihmal etmedik,zaten cavcan(tavsan) seven oglum bundan da pek keyif aldı.
kucuk kırmızı balık oyununu da gorduk sevdik
vefekat cocugumun tiyatro zevki de gelisiyor iste, o sevimsiz cevahirdeki ucan kuklalar sirkinden zerre hoslanmadı,bana surekli titato,titato?? deyip durdu,nerde yani bu tiyatro,hani oyun demeye calıstı ve 10 dk sonra da salonu terketti :)
bu hafta yunus gosterisine de gidicez
gunde 50 kere dinlese bıkmayacagı sarkılar ve cdler var,ozellikle wheels on the bus,ezberledi sarkıyı,tam soyleyemese de nakaratları biliyor.
ah cok ozledim,bir an once sabah olsa da kossam ona..