gitti :(

bi suredir L. ve hikayeleri şeklinde bir fotoromana donustuğumun farkındayım, ama onun hayatımda cok ama cok onemli olduğunu tekrar farkettim işte.
dun oglen havaalanında uzerinde lila pardesuyle hungur hungur ağlayan bendim, o kadar ağladım ki L'nin sinirleri bozuldu ,gulmeye başladı,çünkü bir çocuğun lunaparkda donmedolaba binmesine izin vermeyen annesine karşı isyanı gibi hungurduyordum, komikti, gözlerim öyle yeşil oldu ki ağlamaktan,lila pardesüme çok yakıştı ,damlalar ıslattı onun yeşil yeleğini,herşey yeşillendi ,gidene kadar el salladım, gozden kaybolana kadar gozumun onu tekrar tekrar ezberlemesine çalıştım,tekrar çok sevdim,el sallarken bile çok özledim,ben onu yine sevdim,yine sevdim,hep sevmişim, özür dilerim...