Sait Faik’in dediği gibi haritada bir noktayım.Nerdeyim,nereye gidiyorum bilmiyorum.Belki okyanusta bir damlayım.Yüzüyorum yüzüyorum sığınacak bir ada yok.Belki de çöl burası.Sarı,sıcak.Yürüyorum,yürüyorum,içecek su yok.Ne bir kara parçası ne bir yudum su.Nerde neyi yanlış yaptım bilmiyorum.Neyin diyeti bu .Hayatta herşeyin bir nedeni var ya, hani tesadüf diye bir şey yok.Bu durumumun sebebini, anlamını bulamıyorum.Belki kafam basmıyor belki de görmüyorum.Bir çocuk sahibi olacak zamanı geçirdim işsizliğimde.Keşke çocuğum olsaydı diycem.Yok.Diyemiyorum.L.bana destek olamıyor.Ne çocuğa hazır ne de işsizlik bunalımımı anlıyor.O’nu da kaybediyorum sanki ve bunu çok da umursamıyorum.Hani aşk iyi günde kötü günde efsanesi? Belki uzakta,ama bir çift destekleyici lafı bulmakta zorlanıyor.
Ben istedim Londrada daha uzun zaman geçirmeyi,geçen sezon çok yorulmuştum,birkaç ay dinleneyim,ordaki hayatımın,evimin keyfini çıkarayım dedim. 2 ay sonra tam bir yıl dinlenmiş olacağım.Ama şimdi çok daha yorgunum.Oyle bir sektor ki bu gosteri dunyası, oyuncu milletinin egosu daha buyuk,alkışını alacak,sahnede değilse tv de olacak.Kariyerden geçtim,sağlıklıysan parayla mutluluğu satın alabiliyorsun ey okuyucu.O eski camlar bardak oldu.Kira ödenmeli.Ekmek de bedava dağıtılmıyor biliyorsun.
Yarın su terapisine başlıyorum.Şehrin en iyi havuzu eski üyeliğim hatırına bana kıyak yaptı.Kuruyan ruhumu suya sokucam.Çitileyip kurutucam..Gerisi...Allah kerim..