yangınlık

ölümden korkmuyorum,ama uzun ve sağlıklı yaşamak da istiyorum,daha yapacak çok şey var,ama 'o' zaman gelirse de ben bilmiycem ki öldüm, yapacaklarımı yapamadım. Bilinmeyen bir aleme gidicem,sevenlerim üzülecek eğer vakitsiz gidersem,ben değil .Ölüm vakitli de gelmiyor ki herzaman,Mübeccel 45 canım anneannem 84 yaşında bir gün arayla göçtüler.Başsağlığına gelen bir kadın ben annemi sakinleştirmeye çalışırken 'insanın annesini kaybetmesi yangınlık yeri ' dedi ' o yangını çeken bilir' . Allah herkese sıralı ölüm versin ama ister 84 ister 104 yaşında olsun annenin yokluğu başka, canım annecim annesini kaybetti bu benim anneannemi kaybetmemden daha acı. O hala ' nefesi olsa yeter ben ona bakarım' diye düşünüyordu.Canım annem öyle üzgün ki 'ben artık anneme gidiyorum diyemiyecek miyim?' diye soruyor küçük bir kız çocuğu gibi, ben ise ,ya benim de başıma gelirse bir gün diye hem onu anlamaya çalışıyor hem de bencilce kendi acımı hayal etmeyi deniyorum.Yangınlık çok uzak olsun.Annenize iyi bakın.