ordaydım !

ve sadece kurucesme arenaya girip o nefis konseri seyreden 15 bin kişiden biri değil, sadece sahne onundeki şanslı birkaç yüz kişiden biri değil, en öndeki demire yapışıp sahneyi en önden gören onlarca kişiden biri değil,daha da fazlası ; kulise girip 14 yaşımda tanıdığım ilk yabancı grubun ellerini sıktım,Andy'i yanaklarından öptüm, ve yıllardır aşık olduğum adama Dave'e sarıldım, vakit verseler ona diyecektim ki ,ilk sevgilim sana o kadar benziyordu ki, sırf sana benzediği için sevgilim olabilmişti 15 yaşımda zaten, diyemedim, security daha fazla kaynaşmamıza izin vermedi. Guzel gozlerinin dibine kadar bakabildim sadece. O da benimkilere diğerlerine baktığından bikaç saniye daha fazla.Ben belki de bir ruyadaydım, hayır yanımdakiler de farkettiler, sende takıldı dediler.Bu yaşa geldim, dün bir teenager gibi hissetmekten utanmadım. Belki de gozumde çapak vardı ona baktı ne biliim, ben beni beğenmiş olmasını diledim.
5 yıl once Abdi İpekçide verdikleri muhteşem konserden sonra özlemle ve o nefis müziklerinin verdiği enerjiyle dinledim DEPECHE MODE'umu.I feel you, enjoy the silence, walking in your shoes ve daha nicelerini , Dave sahnede mikrofonuyla sevişti, ter yağmur damlaları gibi fışkırdı vucudundan, ben o mikrofon olmak istedim, o ter damlalarından biri, o minik poposunu kıvıra kıvıra benim gibi bir sürü kızı çılgına çevirdi, çıktığımda dünyayı fethedebilirdim, eve koşarak gidebilirdim ama şarkıları soyleyerek yürüdüm,boğazdaki binlerce insanla beraber,L. filan da umurumda değildi dün gece, bu blog da hiç bu kadar açık vermemişti...olsun,of be ,dünya varmış,müzik varmış...