london me you and the others

yazi fontunu buyuttum daha iyi okunsun diye, okunup okunmadigimi da bilmiyorum ya, henuz bu alemde yeniyim,cok racon agzi oldu, yani bloglar dunyasina yeni girdim, napicagimi da bilmiyorum ne edecegimi de, bulucaz bir yolunu, yalnizliktan kurtulayim istedim, o yuzden blog actim. Babam dunyanin her yerine tasinabilir birseydir yalnizlik demisti, himm, evet, ama gecici bir durumdur da,ben cocukken de sevdim yalniz olmayi, yalniz oynamayi, sicak olmadim insanlara ,benim kalemin anahtarini vermedim onlara, hala oyle, hala duvarlarim var ama insanlari seviyorum yine de, evde yemege cagiracagim, cay kahve icecegim kimse yoksa, muzik var tv var,hep ses var ,olmali, baska turlu yasayamam.Izole olmak istersem de olurum.Londondan izoleyim bir suredir, ne olup bittigini bilmiyorum, ilgilenmek icimden gelmiyor.Ama biliyorum ki bir sure sonra istanbula dondugumde cok ozliycem bu avrupanin en keyifli sehirlerinden biri olan vahsi ormani.Turk tvlerinde ki magazine,insan asagilayan,uygarliktan uzak programlara bakip ic cekicem,Seda Sayani gorucem gobek atarken ve Nihat Doganla, ya da Pinar Altug ve onun gibiler ben issizken cesit cesit senaryo icinden en kaymaklisini secmeye calisirlarken, ve uzulucem yine turk mantalitesinin siradanligina gelismemisligine,sanatsevmez olusuna, sadece birkac bin benim gibi insan olusumuza...cikmaliyim, biraz avrupa havasi almali,kendimi herseye duyarsizliga karsi korumayi ogrenmeliyim,nefes almaliyim...